Hem vastbinden op een stoel, een vel papier razendsnel tussen al zijn vingers trekken, er zout opgooien en ondertussen zijn tenen tussen de spaken van draaiend fietswiel rammen. Zijn hoofd bij de oren vastnagelen aan een muur en een glas water op een tafel voor hem zetten. Een middelvinger opsteken. En wachten, wachten en wachten. Ja, met Thor zou King Geoffrey uit Game Of Thrones geen leuke tijd beleven, de kleine etterbak. Maar dan moeten we hem natuurlijk eerst vinden. En aangezien King’s Landing gebaseerd is op Dubrovnik, wagen we daar onze kans.
Wondermooie stad trouwens. Bijzonder authentiek, ook als werd de stad al meerdere keren aangevallen en gebombardeerd. Een perfecte plaats voor een hinderlaag. Veel geschiedenis en elke baksteen ademt dat ook uit. Het begint al als je even de kabellift naar de top van de Ivanica heuvel neemt. Heb je meteen een prachtig zicht op het oude stadsgedeelte en de muren rondom rond. En ja, je herkent er effectief King’s Landing in. Geen Geoffrey te bespeuren helaas. Toeristen daarentegen…
Echt alles en iedereen is hier al binnengevallen. En nu ook de met fotocamera gewapenden Japanners. Een touristtrap? In tegenstelling tot de meeste historische steden is Dubrovnik meer dan een openluchtmuseum.
Er staan voetbalgoals, de was hangt buiten, de lelijkste muren staan vol tags en oude ventjes zitten aan hun raam te staren naar alles wat beweegt. Jonge meisjes spurten na school naar huis en de terrassen zitten vol backpackers, locals, bejaarden en getunede kerels en dames die wachten op de nacht om helemaal wild te gaan. De valstrik van Dubrovnik. Want feesten kan je er ook. En hoe!
Een local gaf ons de tip om een wandeling op de oude stadsmuren te doen, maar bij valavond. Want het licht zit dan het best, waardoor de stad nog een stuk mythischer wordt. Bij de neus genomen? Neen, gelijk had hij. Aanrader dus en een dikke merci voor Dario. Indrukwekkend ook om vanop de muur even naar zee te staren en je even in de tijd van de grote zee-oorlogen te wanen. Dubrovnik moet echt zot moeilijk inneembaar geweest zijn. Tot de Thors Tara Tortur en zijn xtremeteams kwamen...
Wondermooie stad trouwens. Bijzonder authentiek, ook als werd de stad al meerdere keren aangevallen en gebombardeerd. Een perfecte plaats voor een hinderlaag. Veel geschiedenis en elke baksteen ademt dat ook uit. Het begint al als je even de kabellift naar de top van de Ivanica heuvel neemt. Heb je meteen een prachtig zicht op het oude stadsgedeelte en de muren rondom rond. En ja, je herkent er effectief King’s Landing in. Geen Geoffrey te bespeuren helaas. Toeristen daarentegen…
Echt alles en iedereen is hier al binnengevallen. En nu ook de met fotocamera gewapenden Japanners. Een touristtrap? In tegenstelling tot de meeste historische steden is Dubrovnik meer dan een openluchtmuseum.
Er staan voetbalgoals, de was hangt buiten, de lelijkste muren staan vol tags en oude ventjes zitten aan hun raam te staren naar alles wat beweegt. Jonge meisjes spurten na school naar huis en de terrassen zitten vol backpackers, locals, bejaarden en getunede kerels en dames die wachten op de nacht om helemaal wild te gaan. De valstrik van Dubrovnik. Want feesten kan je er ook. En hoe!
Een local gaf ons de tip om een wandeling op de oude stadsmuren te doen, maar bij valavond. Want het licht zit dan het best, waardoor de stad nog een stuk mythischer wordt. Bij de neus genomen? Neen, gelijk had hij. Aanrader dus en een dikke merci voor Dario. Indrukwekkend ook om vanop de muur even naar zee te staren en je even in de tijd van de grote zee-oorlogen te wanen. Dubrovnik moet echt zot moeilijk inneembaar geweest zijn. Tot de Thors Tara Tortur en zijn xtremeteams kwamen...